Bezorgers Deliveroo vallen onder arbeidsovereenkomst!?

 

In een uitspraak van 23 juli 2018 oordeelde de rechtbank Amsterdam nog dat een maaltijdbezorger van Deliveroo als opdrachtnemer had te gelden en niet als werknemer. Op 15 januari 2019 oordeelde de rechtbank Amsterdam anders.

 

Er is sprake van een stijging van digitale platforms. Via het digitale platform kunnen bijvoorbeeld maaltijden of taxi’s worden betaald of kan een schoonmaker of klusjesman worden ingeschakeld. Veel werkplatforms suggereren dat er geen arbeidsovereenkomst is tussen de werker enerzijds en het platform of de opdrachtgever anderzijds. De vraag is of dit juist is?

 

De maaltijdbezorgdienst Deliveroo besloot begin 2018 om alle arbeidsovereenkomsten met bezorgers niet te verlengen. De bezorgers gingen in plaats daarvan volgens zogenaamde partnerovereenkomsten aan het werk. Volgens Deliveroo had dit als voordeel dat bezorgers binnen de overeenkomst veel meer vrijheid kregen om zelf invulling te geven aan het werk. Volgens FNV was er echter nog steeds sprake van een relatie tussen werkgever en werknemer (arbeidsovereenkomst) , zodat FNV een gerechtelijke procedure is gestart.

 

De kantonrechter is van oordeel dat het standpunt van FNV juist is; de verhouding tussen Deliveroo en de bezorgers is met de invoering van de nieuwe contractvorm niet veel veranderd. Er is nog altijd sprake van een gezagsverhouding tussen Deliveroo en de bezorgers. Bij een gezagsrelatie gaat het erom dat de werknemer de arbeid in dienst van of volgens instructies van de werkgever verricht.

 

Hierbij spelen de digitale systemen die Deliveroo gebruikt voor het inroosteren van de bezorgers en de bezorging van de maaltijden, volgens de rechtbank een belangrijke rol. De vrijheid van de bezorgers is in de praktijk aanzienlijk minder groot dan dat de partnerovereenkomst doet vermoeden.  Bezorgers kunnen bijvoorbeeld weliswaar zelf bepalen of ze een opdracht wel of niet aannemen, maar een weigering of minder beschikbaar zijn werkt in het nadeel bij het toebedeeld krijgen van toekomstige opdrachten en het behalen van bonussen. Voorts is er weinig tot geen ruimte voor onderhandeling over het tarief en is er eigenlijk geen mogelijkheid om je te laten vervangen.

 

In een eerdere zaak oordeelde de kantonrechter nog dat de bezorger niet in loondienst was van het bedrijf. Het uitgangspunt van die beslissing was echter anders dan de uitspraak van 1 januari 2019. In deze zaak is de tekst van de schriftelijke overeenkomst meegenomen in het oordeel, maar is daarnaast meer diepgaand gekeken naar hoe de bezorger en Deliveroo in de praktijk uitvoering hebben geven aan de overeenkomst.

 

Met dit vonnis kunnen bezorgers zich op het standpunt stellen dat er sprake is van een  arbeidscontract. Dat betekent dat bezorgers – al dan niet met terugwerkende kracht – een minimumuurloon kunnen krijgen in plaats van een variabele vergoeding per bestelling. Ook bouwen ze pensioen op, krijgen ze doorbetaald bij ziekte en vakantie en zijn ze verzekerd. Dat is allemaal vastgelegd in de cao beroepsgoederenvervoer, waaronder de bezorgers volgens de uitspraak van de rechtbank vallen.